Birisi anlatıyor diyor ki; Annem bana namaz kılmamı söylediği zaman hep dua ederdi, derdi ki:
-Kalk namaz kıl, Allah sana ikram etsin mükafatlandırsın..
-Kalk namaz kıl, Allah seni namazın tadından- lezzetinden mahrum etmesin..
-Kalk namaz kıl, Allah seni muvaffak etsin..
Ve ben böylelikle namazı sevdim, hatta annemin bana dua ettiğini duymak için namazı bekliyordum..
Küçüklüğümden beri annemi namaz kılarken görürdüm ve her namazın sonunda duyulur bir sesle Allah’a dua ederdi:
-Allah’ım, oğlumu severek-hoşlanarak lezzet alarak namaz kılanlardan eyle..
-Allah’ım namazı, oğlumun gözünün nuru kıl..
Vee büyüdüm, Annem hala böylece dua ediyor ;)
Ve böylece ben kendimi namazı severken buldum ve hayatımın en güzel anları, Rabbimin önünde-huzurunda durduğum anlar oldu..
Tek başına “-Namaz kıl!” yeterli değil..Bunu derken, yani namazla emrederken, yanında bir de sebep belirtilmeli, tıpkı Allah azze ve celle’nin Adem ve Havva’ya derken yaptığı gibi: “Bu ağaca yaklaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz” –ikisine de selam olsun-
Sen de çocuklarına de ki:
-Namaz kıl ki, Allah senden razı olsun..
-Namazını huşuyla kıl ki, Allah kabul etsin..
-Abdestini güzelce al ki, günahların dökülsün..
-İki rekat namaz kıl ki, Allah seni imtihanda başarılı eylesin..
Tebessüm et ve sonra de ki oğluna: -Hadi gel namaz kılalım ;)
Şu ânı hiç unutmam; Babam abdest almak için kollarını sıvadığında, her namaz vaktinde bizden –odamızdan- geçer ve tebessüm ederek derdi ki; “Kafir ile mü’min arasındaki fark namazdır..”
Ve işte böylelikle namaz, benim ayrılmaz bir parçam oldu. O kadar ki, namazsız bir hayat benim için yok hükmünde!..
Her konuda her şeyde pozitif olmak harikadır.
Rabbim bizi ve neslimizi namaz kılanlardan eyle 🌹
